รู้ ฉันรู้ ตอนนี้สองเรามันเปลี่ยนไป
ที่เคยยิ้มและเคยจับมือกัน
กลายเป็นฉัน ต้องพูดคนเดียว
กี่คำถาม ฉันถาม ก็เป็นเหมือนเพียงลมที่พัดไป
อย่างกับเธอจะมีความลับในใจ ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป
ยิ่งพยายามเท่าไหร่ ก็เหมือนจะยิ่มไกลห่าง
ยิ่งฉันถามก็ยิ่งอ้างว้าง จนทนไม่ไหว
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันจะทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธอให้อภัย พูดอะไรมาสักคำ
แต่ อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
หรือ ว่าฉัน แอบไปมองหน้าใครเมื่อไหร่
หรือเธอเจออะไรและคิดไปไกล
หรือฉันกินอะไรไม่รอเธอ
หรือ ว่าเพราะ ที่เธอถามและฉันไม่ทันฟัง
หรือเธอนัด แล้วฉันนั้นมาไม่ทัน
หรือตัวฉันลืมวันที่สำคัญ
ยิ่งพยายามเท่าไหร่ ก็เหมือนจะยิ่มไกลห่าง
ยิ่งฉันถามก็ยิ่งอ้างว้าง จนทนไม่ไหว ไม่ไหว
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันจะทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธอให้อภัย พูดอะไรมาสักคำ
แต่ อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องทำอย่างไร
อย่า อย่าทำอย่างนี้เลย
โปรดเถอะทำอะไรฉันยอมทั้งนั้น
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันจะทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธอให้อภัย พูดอะไรมาสักคำ
แต่ อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันจะทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธอให้อภัย พูดอะไรมาสักคำ
แต่ อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
